'Iedereen was optimistisch over de Spelen, ik dacht al: dit gaat hem niet meer worden'

In de dagelijkse serie 'Coronakronieken' een portret van mensen en de impact van corona op hun professionele en persoonlijke leven. Vandaag Don Roelofs, die al zijn contracten met accommodaties in Tokio moest omzetten nu de Olympische Zomerspelen worden uitgesteld.

‘Mijn bedrijf werkt als agent voor toeristische reizen en evenementen in Zuid-Korea. Ook verzorgen we accommodaties en transport voor media en grote sportorganisaties tijdens de aankomende Olympische Zomerspelen in Tokio. Daarmee zijn we begonnen na de Winterspelen van 2018 in Pyeongchang, waar we dit voor het eerst deden.'

'Een paar weken terug was ik in Tokio. Ik heb daar al mijn contacten gewaarschuwd dat ze rekening moesten houden met uitstel van de Spelen. Iedereen was nog redelijk optimistisch dat het doorging, maar ik dacht al: dit gaat hem niet meer worden.'

'Zeker door de laconieke en trage, zelfingenomen houding in Europa vermoedde ik dat de uitbraak uit de hand ging lopen. Hier liep iedereen met mondkapjes, terwijl men in Europa volop feestjes vierde.'

'Eerlijkheidshalve: toen de uitbraak begon in China, zag ik evenmin aankomen dat het een wereldwijde pandemie zou worden. Tot het virus eind februari in Zuid-Korea uitbrak met explosieve aantallen besmettingen. Dat was schrikken. Al was hier geen lockdown ingesteld en ging het leven door, vonden sommige werknemers het niet meer prettig elke dag te moeten forensen naar kantoor. Van de ene op andere dag zijn we gaan thuiswerken.'

'Toch is hier in Seoul geen paniek. De aanpak is grondig, er wordt op grote schaal getest, bussen worden bij elke ronde gedesinfecteerd. Ik moest bij terugkomst uit Japan elke dag bellen om mijn temperatuur door te geven. Als je dat vergeet, staat er meteen iemand voor je deur.'

'Sinds het uitstel ben ik fulltime bezig alle contracten om te zetten naar de nieuwe datum van 2021. Het ziet ernaar uit dat dit grotendeels zal lukken. De meeste klanten realiseren zich dat ze volgend jaar toch die hotelkamers en appartementen nodig hebben om te verblijven. Als al mijn klanten hun vooruitbetalingen zouden terugvorderen, zou dat problematisch zijn. Dan zou ik op mijn beurt weer bij mijn tien verhuurders van een paar honderd accommodaties moeten aankloppen, en mijn zes personeelsleden eruit moeten gooien.'

'Helaas heb ik van de laatst aangenomen werknemer afscheid moeten nemen. Ik had hem graag gehouden en heb veel tijd geïnvesteerd in hem inwerken. Maar ik heb twee andere medewerkers al op 75% van hun salaris moeten zetten. En ik moet er rekening mee houden dat ik een jaar weinig inkomsten zal hebben. Alle delegaties en reizen van dit voorjaar zijn geannuleerd.'

'De kasstroom is mijn grote zorg om de boel draaiende te houden. Ik had de afgelopen jaren een buffer opgebouwd, die zal er nu wel aangaan. Het is best heftig dat je zo op jezelf bent teruggewezen als ondernemer. Maar ik lig er niet wakker van en zie het positief in. Iedereen moet de broekriem aantrekken.’

Author: Anouk Eigenraam

Back to News